Op donderdag help ik Nuulu. Nuulu’s vader is overleden en haar moeder houdt het hoofd boven water met verkoop van de producten van de eigen tuin, inclusief de verkoop van zelf gemaakte bananennectar in een stalletje langs de weg. Een jaar geleden was hier een Zwitserse studente en die betaalt Nuulu’s schoolgeld zodat ze door kan leren. Ze is de enige van haar buurtschap die engels spreekt (engels is de officiële taal van Uganda). Nuulu wil graag leren omgaan met een computer, onder andere om contact te kunnen onderhouden met Zwitserland.

Er is hier een ‘centre for the disabled’ waar je gratis een uur in de week kunt internetten als je met een computer om kan gaan. Internet is wel traag en onbetrouwbaar, afhankelijk van de telefoonverbinding.

Ik vraag of ik een dag bij haar thuis langs mag komen nu ze thuis is in de vakantie. Nuulu moet stevig meehelpen als ze thuis is. Ik kom Nuulu tegen om 6.45 uur als ze op weg is naar buren om zeep te kopen. Omdat er bezoek is wordt Nuulu wat vrij gehouden van werk vandaag.

Later moet ze de afwas van de vorige dag nog doen (het is na etenstijd al donker)

en ondertussen schep ik de koeienstront van het erf op de mesthoop. Nuulu’s moeder brengt de koeien naar een plek waar ze kunnen grazen. De dieren staan hier aangebonden met hun poot aan een touw aan een paaltje. Zelfs de kippen, om te voorkomen dat ze de bonenplanten opeten.

Later gaan we water halen. Er is een bron dichtbij, hier is een poel waar water uit geschept kan worden. Er is ook een bron met beter water, iets verder weg, hier komt het water uit een pijp uit de helling.

We halen samen water, normaal doet Nuulu dit 7x per dag als ze thuis is want ook de 4 koeien moeten drinken. Nuulu’s neefje woont in het zelfde huis en speelt met een buurmeisje. Er komen veel buurkinderen langs om mij en de laptop even te bekijken.

Ik krijg ‘pancakes’, een soort bananenburgers, halverwege de ochtend en we doppen samen verse bonen.

In de loop van de ochtend werkt Nuulu’s moeder in de tuin en tussendoor maakt ze haar bananensap. Goed rijpe bananen worden gekneed met gras, dit deeg blijft een paar uur staan. Dan gaat er water en suiker bij, nog even laten staan en het is het klaar. Ik mag het ook proeven, het gaat door een zeefje om de brokjes en de verzopen bijen eruit te halen. Het was lekker, voor mij iets te zoet, en mijn ingewanden konden er ook tegen.

Later op de dag begint Nuulu’s moeder met koken en Nuulu maakt het eten af.

Na het eten kan er gerelaxed worden, een mat in de schaduw, engels oefeningenboek erbij. Al gauw komen er weer een paar buurkindertjes en ik leer ze een nieuw model papieren vliegtuigje. Zij leren mij hoe je van een boomblad een propeller kan maken die gaat draaien als je er hard mee loopt.

Als het donker wordt haalt Nuulu’s moeder de koeien weer op en ik ga terug om weer in nkokonjeru te zijn voor het echt donker is.