Toen ik vorige maand het “yoghurt project” bezocht vertelde Fred me dat de kabaka, de koning van Buganda, de sub-county zou bezoeken. Fred is speaker van de sub-county en nodigde me uit om hem te vergezellen als de kabaka de headquarters zou bezoeken. Het is alweer twintig jaar geleden dat hij de regio bezocht.

Vorige week was het al een drukte van belang in Nkokonjeru en omgeving. Poorten werden gebouwd, de stenen van de rotonde werden wit geschilderd, iedere dag hoorde ik wel drums, vannacht zelfs de hele nacht door. Er werd flink gerepeteerd. Op de zaad uitdeeldag met Fred nog even een kledingadvies gevraagd, hij zou wel voor passende kleding zorgen.

Vandaag kwam Fred me in Nkokonjeru op pikken, even omkleden en dan samen op de boda boda door naar Ngogwe waar de headquarters zijn. Vroeger was Ngogwe groter dan Nkokonjeru, maar mede door het ziekenhuis en de scholen is Nkokonjeru groter gegroeid. Maar in Ngogwe wordt maandelijks rechtgesproken door de magistraat en hebben ze een gevangenis.

Dorpsoudsten.

Er zijn plantgaten want er zullen ook bomen gepoot worden. Het wachten duurt wel lang omdat het plan van de kabaka is omgegooid maar het is een feestelijke dag met muziek, zang en dans en de plantgaten worden nog eens uitgediept.

De kado's voor de kabaka

Het wordt langzaamaan een beetje regenachtig en tegen de tijd dat de kabaka komt hoost het.

Daar komen de auto’s! De mensen drommen naar de plek waar de auto’s stoppen of zoeken onder een stoel beschutting tegen de regen.

Ze worden geweerd uit de tent waar ik zit omdat hier de kabaka ontvangen zal worden. Dan rijden de auto’s weer weg. Na enige consternatie vertelt Fred me dat de kabaka even gauw een boom heeft geplant en meteen weer is ingestapt vanwege de regen. Kinderen lopen rillend rond, nat tot op hun huid en het regent maar door. De boom die de kabaka geplant heeftAls uiteindelijk de regen stopt regelt Fred de boda boda terug. Onder weg komen we de autostoet van de kabaka tegen, komend uit Nkokonjeru en gevolgd door een enorme troep boda boda’s.Fred krijgt zijn jasje en zijn kanzu weer terug en gaat door naar Kikwaye. Toch een beetje teleurgesteld loop ik terug naar het klooster. Twintig jaar wachten maar weer.