(Fred blijkt een populaire naam)

Sister Rose vroeg me of ik een poort kon bouwen voor de nieuwe klaslokalen. Er wordt hier veel gestolen en hoe beter je mijn van dijn scheidt hoe beter je diefstal voorkomt. Dat vond ik toch wel een moeilijke vraag omdat ik dat nog nooit gedaan had en omdat ik de plaatselijke materialen en beschikbare gereedschap niet ken. Daarom zou Fred me hierbij helpen -of eigenlijk andersom-. De poort staat er -al zou ik het op details anders gedaan hebben- en het beton is inmiddels uitgehard, nu is het al twee en een halve maand wachten op geld zodat sister Rose nieuwe bouwmaterialen aan kan schaffen voor de stukjes muur aan weerszijden van de poort. De rest van de afscheiding wordt gemaakt met een heg met een draad erin.

Vandaag wilde ik tijdens mijn zondagswandeling een foto maken van de hoofdstraat hier en toen kwam ik Fred tegen. Babbeltje en uitgelegd dat ik wat wandel om de omgeving te verkennen en omdat ik niet de hele zondag wilde blijven lezen op mijn kamertje. Fred wilde wel een stukje meewandelen en wist al gauw de betere weg en hij kon mij heel goed naar het klooster terug leiden! Ik kon hem niet zo goed uitleggen dat dat niet mijn bedoeling was. Ik heb wat gegeten en gedronken en ben toen weer op pad gegaan. Op de terugweg denk ik geroep achter me te horen: “Mr Steve, mr Steve!”. En ja, daar stopte Fred met een brommertje, zes paar sportschoenen hangend aan het stuur. Hij was naar het volgende dorp geweest en had daar tweedehands schoenen (Europese?) gekocht en zou die in een ander dorp weer met winst verkopen. Ik mocht wel bij hem achterop. Nog weer uitgelegd dat ik physical exercise wilde en niet aldoor op mijn kamer zitten, dat ik dus liever liep.

Even verder op de terugweg ook nog een auto met mooi aangeklede mensen helpen los duwen. Ze zaten tussen erf en weg met de bodem op een hobbel vast. Nu konden ze toch naar hun feest!