Tijdens de wandelingen die ik met Nuulu maak hebben we het vaak over de toekomst en over studeren. Ze heeft haar wensen al aangepast op basis van de kosten van de diverse studierichtingen. Ze denkt nu over social work en community development. Maar als het te moeilijk zal blijken te zijn, dan is een stuk land ook mooi, dan wordt ze boer net als haar moeder.

Op dit moment heeft Nuulu al varkentjes. De huisvesting laat te wensen over en ze wil graag een betonnen plaat waarop een stal gebouwd kan worden. Met een beperkte investering kan er dan toch geld verdient worden. De opbrengst kan dan later weer gebruikt worden voor haar studie. Moeder heeft nog een hoek in de tuin die minder vruchtbaar is.

Ik vraag Fred of hij nog tips heeft, hoe hij dit zou aanpakken en of ik eventueel zijn gereedschap mag lenen. Later maken Nuulu en ik plannen. Nuulu en haar moeder zorgen dat er bouwmateriaal komt, ik zal helpen met het werk.

Het bouwmateriaal is er en ik ben deze week al een paar keer bij Nuulu geweest en het begint al ergens op te lijken. Nuulu's moeder heeft regelmatig stenen naar achter in de tuin gebracht en met de kruiwagen van de buren doen Nuulu en ik de rest. Moeilijk om in te schatten of er genoeg stenen zijn, we leggen ze zo neer alsof het een stenen vloertje wordt.

Een volgende dag gaan we verder met het zo vlak mogelijk maken van dit vloertje, de stenen hebben verschillende diktes. Grote stenen op de hoeken en aan de randen om de boel een beetje bij elkaar te houden, de wat kleinere stenen vullen de ruimte daartussen op. Rekening houden met de richting waarop de mest het beste afgevoerd kan worden. Het lijkt al heel wat: zondag gaan we verder.

We doen het meeste samen.

Sinds donderdag ben ik me er erg bewust van dat ik hier nog maar een week ben en ik wil nog zo veel. Het aftellen is begonnen ...